Het OBK was eigenlijk al een stukje op voorhand geslaagd; zeventien deelnemers online ingeschreven en zonnige weersvooruitzichten. De zaterdag een twee Beaufort maar de zondag beloofde een vier te geven. Iedereen dik tevreden dus aan de start van het kampioenschap, er was zelfs nog een Nederlander die op de laatste knip toch nog het OBK boven het ONK kampioenschap verkoos en een krullekop met in zijn zeil een Belgische vlag alsog hij zo van de Olympische Spelen kwam. Negentien gegadigden dus voor de titel. Aan de omvang van de buikjes hadden de meesten dit jaar gegokt op zwaar weer, zoals ieder jaar.
Onder het goedkeurend oog van de Voorzitter en zijn eega vanop het balkon van het WOS vetrokken de strijdlustigen, de een met wat meer ambitie dan de andere, naar het trapeze parcours met start aan het andere uiteinde van de plas. Vanaf de eerste manche maakte de krullekop duidelijk waarom hij met een belgische vlag zeilde, de eerste manche was binnen. maar de eerste manche maakte nog wat zeilers gelukkig; Michiel – eerstejaars Finner – gaf zijn visitekaartje af met een tweede stek en droomde al van een podium. Boudewijn zeilde een zesde plek en ook voor hem was zijn weekeind meteen geslaagd. ook in de tweede manche was Sebbe te sterk voor iedereen.
Tijd voor een stuutje, allen van het water vor de middagpauze. Voor Christophe die arriveerde van zijn werk tijdens die pauze was het rekenwerk kinderachtig simpel; alle resterende manche winnen om nog enigzins kans te maken op de titel. De derde manche schoot dat simpele rekenwerk al direct aan duigen, werderom was Sebbe te sterk voor iedereen, stevende hij af op een onbevlekte titel ? In zijn zog waren de twee kemphanen van het vorig kampioenschap Flup en Joël deftig tweetjes en drietjes aan het verzamelen. De Finnzilla van weleer, Jan Tjeerd was had ondertussen al een twaalf en een veertien verzameld voor hij doorhad dat er per manche ten minste twee noodzakelijk wierverwijdermanoeuvres nodig waren.
Manche vier startte met een valse noot voor Michiel, de enige OCS van de dag voor de specialist ter zake. Flup kon eindelijk de hegemonie van Sebbe breken en stoomde af naar een eerste stek met in zijn spoor, hoe kan het ook anders, zijn tweelingsbroer Joël. Nog twee manches op de zaterdag met respectievelijke winnaaars Michiel en Jan Tjeerd, de top is duidelijk breder aan het worden. Ondertussen waren Ad en christophe hun kas aan het opvreten wat die zaterdag liep het voor hen voor geen meter, misschien hadden ze beter wezen vissen.
Tijdens het onbijt op dag twee was er weinig te merken van de voorspelde vier Beaufort. Een streep door de rekening van de power zeilers. In de drie manches van de voormiddag vond Sebbe het nodig om nog eens de puntjes op de i te zetten en trok ze alledrie naar zich toe, was er nog twijfel over wie kampioen werd ? Paul sukkelde die zondagmorgen van een OCS in manche een naar een DSQ voor pompen on manche drie met tussenin een twaalf, ook niet zijn beste zeilvoormiddag. Ad en Dick, de vissers van zaterdag zeilden dan weer op hun ouwe getruwe niveau en blijven tot nader order nog steeds Finn zeiler.
Door een kleine stipulering in de NOR ‘er zullen hoogstens tien manches gezeild worden’ was duidelijk dat het middagmaal in wakke pakken zou moeten genuttigd worden om dan nog één manche af te werken. Sebbe was zeker van de titel, Flup moest enkel op de spiegel van Joël zeilen om zilver te halen. maar zo zit de ex kampioen niet in elkaar, resoluut voer hij naar de kop en gaf die niet meer af, Joël strandde op zijn spiegel. Een flink bevochten podium en belooft voor de volgende. Gelukkig waren we tijdig binnen want het begon te waaien.
U was allen weer prachtig
Uitslag : 1 – Sebbe Godefroid, 2 – Filip Verhaege, 3 – Joel Glady
